αγάπη εγώ μεγάλη
νόμιζα πως στα σύννεφα
εκείνη θα με πάρει
στα όνειρα έχτιζα σπήλαια
γερά θεμελιωμένα
εμάς τους δύο να κρατά
και άλλονε κανένα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εκεί που η νύχτα σε ξεχνά, εκεί στο απόλυτο σκοτάδι, έρχεται ο νους σου σε διέγερση μεγάλη και δεν υπάρχει τρόπος να σου βγεί απ΄το κεφάλι, πως η ροή των ιδεών σου θα σου θυμίζει πάλι, αυτό που έλεγε η γιαγιά, στα παιδικά σου χρόνια, και όσα έτη κι αν περάσαν μέσα σου ηχεί ακόμα, η γλυκιά της η φωνούλα να σου ψυθιρίζει: ''δώστου κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι να αρχινίσει''.
στείλε μου ένα μύνημα
Εγγραφή στο ''σκέφτομαι και γράφω''
Αναρτήσεις
Σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου