δόθηκα σε μια αγκαλιά
με όρια σπασμένα
αφέθηκα στη θαλπωρή
με ενδοιασμό κανένα
δεν ήξερα τι θα συμβεί
ποιο αγκάθι θα πατήσω
δεν πίστευα να απατηθώ
κι αμέσως να ξυπνήσω...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εκεί που η νύχτα σε ξεχνά, εκεί στο απόλυτο σκοτάδι, έρχεται ο νους σου σε διέγερση μεγάλη και δεν υπάρχει τρόπος να σου βγεί απ΄το κεφάλι, πως η ροή των ιδεών σου θα σου θυμίζει πάλι, αυτό που έλεγε η γιαγιά, στα παιδικά σου χρόνια, και όσα έτη κι αν περάσαν μέσα σου ηχεί ακόμα, η γλυκιά της η φωνούλα να σου ψυθιρίζει: ''δώστου κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι να αρχινίσει''.
στείλε μου ένα μύνημα
Εγγραφή στο ''σκέφτομαι και γράφω''
Αναρτήσεις
Σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου