τάβλι: ένα φυσικό ηρεμιστικό...

Τα έχουμε περάσει όλοι. Ξαφνικά εκεί που κάθεσαι μετά από μία κοπιαστική ημέρα, μετά από ένα άσχημο ξενύχτι και απολαμβάνεις το δροσερό σου φραπεδάκι, ξάφνου να τα ζήτω, να' σου οι βρισιές του τύπου ''τι χαίρεσαι μωρέ μαλάκα, αφού γαμήθηκες στα διπλά''...

Και πας να πείς μία κουβέντα με τη παρέα σου πάνω που νομίζεις πως ηρέμησαν τα πνεύματα και βλέπεις να εξαπλώνεται σαν αρρώστια το κούνημα των ζαριών, το χτύπημα των πουλιών και τα
ζητωκραυγάσματα να δίνουν και να παίρνουν.
-Ε όχι, αν είναι δυνατόν ρε παιδιά, έχω σοβαρό πρόβλημα με τη δουλειά μου, με ποιον θα το συζητήσω;
-Περίμενε λίγο ρε αγάπη, τώρα του παίρνω το πλακωτό και θα τα πούμε, πιες λίγο το καφεδάκι σου, ρίξε μια ματιά στην εφημερίδα και ερχόμαστε.

Τί να γίνει υπομονή, ας ρίξω μια ματιά στην εφημερίδα στη στήλη του ''σκέφτομαι και γράφω'' και ας δούμε μετά τι θα γίνει με τη μετάθεση μου. Όμως...
Εεεε, δεν προλαβαίνω να πώ και έτσι καλά είμαι, ας εκαπιδεύσω λίγο το νού μου για να ξεχαστώ και ακούω: καλά ρε κωλόφαρδε τι ζαριά έφερες τώρα θα δείς, αν σου πάρω αυτή τη παρτίδα εγώ, συνεχίζουμε στα πέντε.

Καλά ρε παίδες, δεν είπαμε πως έχω χοντρό πρόβλημα, τι θα γίνει;
-Όπου να΄ναι τελειώνουμε, μη σε απασχολεί θα το λύσουμε.

Να μη τα πολυλογώ λοιπόν έκανα απεριόριστη υπομονή, έπινα το φραπεδάκι μου, ρούφαγα το τσιγαράκι μου, διάβαζα τη φυλλάδα μου και προσπαθούσα να απομονώσω τους ήχους του παιχνιδιού και των παιχτών, έριξα κανα βλέβαρο στα τεκνά που έπιανε η ματιά μου και μπορώ να πω πως αν δεν με απασχολούσε η προβληματάρα στη δουλειά, πέρναγα ευχάριστα παρ'όλα αυτά.

-Ε όχι ρε μαλάκα, τι ανατροπή ήταν αυτή, πάμε για τη ρεβάνς;

Και λέω, δεν θα μου σπάσουν τα νεύρα, ας ρωτήσω το φιλαράκι μου που δουλεύει στη καφετέρεια αν θέλει να παίξουμε κι εμείς κανά ταβλάκι....

Το φραπεδάκι έγινε μπυρίτσα, η μπυρίτσα ουισκάκι και τα ''ρε μαλάκα'' και ''θα σου δείξω τώρα'', έγιναν το ατού μου.
Ρε παιδιά, τι κόλλημα είναι αυτό το παιχνίδι, τι χαλαρωτικό, ξεσηκωτικό, εθιστικό.
Λίγο η ανάγκη μου να ξεχαστώ, λίγο η περιέργεια, λίγο το να νευριάσω τα παιδιά όταν θυμήθηκαν να πούμε καμιά κουβέντα, δεν ξέρω τι πραγματικά με ώθησε να το δοκιμάσω, αλλά χαίρομαι πραγματικά που το έκανα.
Βέβαια εθίστικα, αλλά η ανεβασμένη αδρεναλίνη δεν μου επέτρεπε να κάνω κάτι άλλο εκτός απ΄το να βαράω δυνατά τα πούλια και να βρίσκω έξυπνες ατάκες για να τσιγκλίσω τον συμπαίκτη μου.
Αποτέλεσμα, καπνίζω λιγότερο...

Να'σαι καλά όποιος και να'σαι για την εφεύρεση σου!